WADY RASY

Tollery to psy o wysokim poziomie energii. Potrzebują ruchu i stymulacji psychicznej. Znudzony Toller, z nadmiarem energii znajdzie sobie zajęcie, które, gwarantuję, będzie wysoce destruktywne. Jeśli nie masz czasu, aby zapewnić psu regularnych ćwiczeń, dłuższych spacerów, możliwości pływania i aportowania, wybierz inną rasę. Nie ma tu znaczenia, czy mieszkasz w bloku, czy w domu z ogrodem. Tollerowi musisz poświęcić część swojego czasu i pozwolić mu zaspokoić potrzeby poznawania świata, aktywności fizycznej i pracy umysłowej.

Inteligencja Tollera to zaleta, ale i wyzwanie. Temu psu musisz zapewnić odpowiednie zajęcie dla szarych komórek. 

Wielu właścicieli Nova Scotia Duck Tolling Retriever angażuje się w psie sporty, takie jak agility, obedience, nosework, mantrailing, flyball, czy frisbee. Wspaniałą przygodą będą też treningi dummy i myślistwo. W każdej z tych dyscyplin Toller dobrze się odnajdzie, chociaż nie zawsze osiągniesz z nim tyle, co z inną rasą, bardziej predestynowaną do danej aktywności. Jeśli Twoim celem jest mistrzostwo świata, pomyśl raczej o innej rasie.

W treningu Tollera musisz dbać o wyzwania i zaangażowanie. Rutyna i powtarzalność sprawią, że pies ten szybko się znudzi i straci zainteresowanie pracą. Jasne kryteria, konsekwencja, kreatywność, pozytywne metody i codzienne posłuszeństwo to podstawa. 

Tollery to psy wrażliwe. Większość źle znosi nadmierną presję i ostre traktowanie. Najlepiej reagują na trening ciekawy, oparty na metodach pozytywnych, oczywiście taki, który Toller uzna za interesujący.

Tollery nie są psami, które będą angażować się w otwartą walkę o dominację i przywództwo w stadzie. Są na to zbyt mądre. Zamiast tego będą bacznie obserwować wszystkich członków rodziny i bez trudu znajdą najsłabsze ogniwo, które będą mogły bezwstydnie wykorzystać. To typowi oportuniści, którzy wykorzystają każdą okazję, aby osiągnąć korzyść, niezależnie, czy będzie to kradzież jedzenia, żebranie przy stole, czy leżenie na kanapie.

Przy Tollerze musisz uzbroić się w żelazną konsekwencję. Być stanowczy, ale miły. Pamiętaj, dla tego rudego lisa jedno odstępstwo od reguły oznacza: mogę to robić zawsze.

Nova Scotia Duck Tolling Retriever to rasa myśliwska, stworzona do pracy. Niektóre Tollery, zwłaszcza z hodowli nastawionych typowo na pracę z psem lub sport, to niezmordowane aportery i pływacy. Wiele z nich, bez wytchnienia i umiaru, będzie Ci przynosić wyrzucaną zabawkę. W takich sytuacjach musimy myśleć za naszego psa i dla jego dobra wiedzieć, kiedy zakończyć zabawę piłką, czy pływanie.

Bardzo ważne jest nauczenie Tollera nie tylko zabawy i pracy, ale też wypoczywania. 

Nova Scotia Duck Tolling Retriever to rasa myśliwska, świetnie pracująca nosem. Twój Toller będzie chętnie eksplorował świat i podążał śladem dzikich zwierząt. Zapewne niejednokrotnie pójdzie za tropem w lesie. Uciekający kot, zając, czy sarna włączy w Twoim psie instynkt pogoni, stąd tak ważna jest nauka przywołania i przerywania niepożądanych zachowań.

Toller scream to charakterystyczny, wysoki dźwięk wydawany przez Tollery w skrajnej ekscytacji. Dźwięk ten jest głośny i nieprzyjemny, przypomina krzyk psa odzieranego ze skóry.

Niektórzy twierdzą, że nie każdy przedstawiciel rasy go ma. Moim zdaniem, jest to tylko kwestia znalezienia odpowiednio wysokiego poziomu podekscytowania. Z całą pewnością nie jest to dźwięk, a przede wszystkim stan umysłu, który chcemy akceptować. Przy pierwszej próbie screamowania, należy od razu zareagować i zabrać psa z tej, ekstremalnej dla niego, sytuacji.

Tollery mają ogólną tendencję do piszczenia, co dotkliwie odczuwają osoby trenujące dummy i obedience. Biorąc szczeniaka tej rasy przyjdzie Ci prawdopodobnie dużo pracować nad spokojem i utrzymaniem chłodnej głowy.

W przeciwieństwie do innych retrieverów, większość Tollerów nie będzie cieszyć się na widok każdego napotkanego człowieka. Nowa osoba spotka się najczęściej z chłodną ignorancją i dystansem. Osoba wyglądająca podejrzanie, może nawet zostać oszczekana. Prawdziwą radość i okazywanie przyjaźni Tollery rezerwują przeważnie dla członków swojej rodziny i osób, które dobrze znają.

Chociaż Tollery to psy czujne, zawsze sygnalizujące zbliżające się zagrożenie, z całą pewnością nie będą nigdy dobrymi stróżami. Nie nadają się do życia wyłącznie w ogrodzie, czy na podwórku, a już na pewno nie w kojcu, czy na łańcuchu.

Złodzieja wchodzącego na podwórko na pewno solidnie oszczekają, ale przeważnie na tym się zakończy. Jako że zdecydowana większość Tollerów to łakomczuchy, na pewno chętnie poczęstują się kawałkiem kiełbasy z rąk obcego człowieka. 

Jeśli jesteś pedantem lub alergikiem, Nova Scotia Duck Tolling Retriever zdecydowanie nie jest rasą dla Ciebie!

Nasze Tollery gubią sierść praktycznie przez cały rok, a wojna z psimi kłakami jest walką z wiatrakami. Sierść znajdziesz praktycznie wszędzie: na meblach, za i pod meblami, w praniu świeżo wyjętym z pralki, w lodówce, w drugim śniadaniu zaniesionym do pracy. Rolki do ubrań będziesz mieć przynajmniej dwie. Kupując czarne ubrania, zastanawiać się będziesz, czy materiał mocno chwyta psie kłaki. Szykując przyjęcie, podłogi będziesz zamiatać i myć na ostatnią chwilę, 15 minut przed przybyciem gości.

Poza plamami ze śliny i wodą rozlaną wokół miski, mierzyć się będziesz z piaskiem, który osypał się z psiego futra. Jeśli wróciłeś znad jeziora lub spaceru w deszczu, najlepiej przetrzeć futro ręcznikiem i zwyczajnie dać się psu wykruszyć. Podłogę zamieciesz za parę godzin, godząc się z oazami piasku, jakie pojawią się na panelach i dywanie.

Jeśli myślisz, że Nova Scotia Duck Tolling Retriever będzie psem bezkonfliktowym, kochającym cały świat, możesz się zdziwić!

Chociaż agresja u Tollerów nie jest akceptowana, w całej rasie trafią się różne przypadki. W końcu to psy, jak każde inne. Wśród wielu Tollerów jakie widziałam, znam osobniki broniące zasobów: klatki, jedzenia, zabawek. Nie wszystkie będą kochać dzieci i nieznanych im ludzi. Nie wszystkie będą potrafiły się wyciszać. Będą też takie, które będą się samczyć do innych psów i zachowywać napastliwe w stosunku do słabszych od siebie. Niektóre mogą burczeć, szukać zaczepki i łatwo wdawać się w konflikty. Widywałam też takie, które są agresywne i całkowicie poza kontrolą. Chociaż to ekstremalny przypadek, wspomnę i o nim: na jednej z wystaw byłam świadkiem ugryzienia sędziego.

Zdecydowana większość ewentualnych problemów u Tollerów wynika z błędów w socjalizacji i wychowaniu, braku jasnych reguł i konsekwencji. Warto mieć to na uwadze i – jeśli pojawią się niepokojące nas symptomy – od razu jasno pokazać psu, że pewnych zachowań nie będziemy tolerować.